Στην Περαία η εξόδιος ακολουθία
Έφυγε από τη ζωή το πρωί της Τετάρτης, 4 Ιουνίου, ο Νιγριτινός Γιώργος Κοκόζηλας, ο άνθρωπος που ίδρυσε την Ομοσπονδία Σερραϊκών Συλλόγων Θεσσαλονίκης και για μία δεκαετία ως Πρόεδρός της την καταξίωσε στις κοινωνίες των Σερρών και της Θεσσαλονίκης.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλλεί την Πέμπτη, 5 Ιουνίου και ώρα 12 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην Άνω Περαία.
Η οικογένεια επιθυμεί αντί στεφάνων να κατατίθενται χρήματα στην Κωστοπούλειο Στέγη.
Αγωνιστής, οραματιστής, πατριώτης…
Ο Γιώργος Κοκόζηλας γεννήθηκε στη Νιγρίτα.
Τελείωσε τιςγυμνασιακές του σπουδές στις Σέρρες και στην συνέχεια παρακολούθησε οικονομικά μαθήματα στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.
Επιμορφώθηκε σε Marketing και Managment με εξειδίκευση στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Συμμετείχε σε πολλά επιστημονικά σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Μετά την στρατιωτική του θητεία το 1949, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Θεσσαλονίκη.
Διετέλεσε Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης το 1972, Α΄ Αντιπρόεδρος του ΠΑΟΚ, Πρόεδρος Μουσικοχορευτικού Συλλόγου «ΟΡΦΕΥΣ» Θεσσαλονίκης, Αντιπρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου Νιγριτινών Θεσσαλονίκης επί μία 35ετία, Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ασφαλιστών Β. Ελλάδας και Πρόεδρος Δημοσίων Σχέσεων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ασφαλιστών.
Ήταν πρόεδρος μίας από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες Πολιτιστικών Συλλόγων του Ν. Σερρών με έδρα την Θεσσαλονίκη και ιδρυτής της. Από τον Μάιο .του 2008 είναι πλέον επίτιμος πρόεδρός της.
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδος του απένειμε ειδικό τιμητικό μετάλλιο σε αναγνώριση της προσφοράς και συμμετοχής του στην ένοπλη αντίσταση κατά την Κατοχή.
Το 1973 εισήλθε στην Διεθνή οργάνωση των LΙΟΝS. Λαμβάνοντας όλα τα αξιώματα, το 1996 εξελέγη Κυβερνήτης Ελλάδας – Κύπρου.
Από το 1974 το Κυπριακό ζήτημα αποτελεί για αυτόν σκοπό ζωής. ΣτοΔιεθνές συνέδριο της Σεούλ, μιλώντας ενώπιον χιλιάδων συνέδρων, αναφέρθηκε και στην εισβολή και κατοχή του Βορείου τμήματος της Κύπρου-την παραμονή των κατοχικών στρατευμάτων – την προσπάθεια διαμελισμού που γίνεται – την καταπάτηση της εννόμου τάξεως και κάθε έννοιας δικαίου ως και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας – την περιφρόνηση των κατακτητών στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας. Τονίζοντας δε με έμφαση, Υπενθύμισε στους συνέδρους ότι οι ενέργειες αυτές της Τουρκίας έρχονται σε πλήρη αντίθεση, πλην άλλων, και με τα ιδανικά και την όλη φιλοσοφία των ΛΑΪΟΝΣ.
Υπερασπίσθηκε στο Διεθνές Συμβούλιο το ενιαίο και αδιαίρετο του Κυπριακού Κράτους και πρότεινε σε περίπτωσιν δημιουργίας λεσχών στα κατεχόμενα να υπαχθούν στην Κυβερνησίαν του.
Επέτυχε να επηρεάσει τον Διεθνή Πρόεδρο των ΛΑΪΟΝΣ και επεσκέφθησαν μαζί το μαρτυρικό νησί μας δια να διαπιστώσει το απαράδεκτον της καταστάσεως και το αίσχος του διαμελισμού.
Αποκορύφωμα όμως όλων, που αποτελεί όχι μόνον μέγιστο γεγονός στα Λαϊονικά Χρονικά, ήτο η δια συνεχών αγώνων του αποτροπή της δημιουργίας λεσχών Λάιονς στα κατεχόμενα και της υπαγωγής των στον Κυβερνήτη της Κωνσταντινουπόλεως.
Το πάθος και η αγάπη του για την Κύπρο δεν σταματά σε αυτά. Διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση ότι πέραν των προσπαθειών των κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου, η δραστηριοποίηση όλων Ελλαδιτών -Κυπρίων – ομογενών αποτελεί το ισχυρότερο όπλο για την ανατροπή της απαράδεκτης καταστάσεως που επικρατεί στο νησί.
Φροντίζει διά την σύσφιξη των δεσμών μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων. Η εκδρομή- προσκύνημα, την 23-29/11-1999, των 40 ατόμων της Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Σερρών που προΐσταται, είναι και μία ελάχιστη ένδειξη των συνεχών προσπαθειών του προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά και αποτελεί την συνέχιση, δια των προσκυνητών, της δημιουργίας κηρύκων του μεγαλείου της Ελληνικής Ψυχής των Κυπρίων και του αδιαιρέτου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ήταν τακτικό μέλος της Ε.Μ.Σ.
Ήταν από τους συντελεστές του Α΄ Παγκόσμιου Πολιτιστικού Συνεδρίου των Σερραίων το οποίο πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας 17 και 18 Μαρτίου του 2007.
Τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο από την Ομοσπονδία και τη Νομαρχία Σερρών.
Η βράβευσή του από τη Νομαρχία Σερρών
Στην εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο του 2008 προς τιμή του Γιώργου Κοκόζηλα, ο πρώην δήμαρχος Νιγρίτας κ. Δημήτριος Δάπης είχε αναφέρει τα εξής στην ομιλία του:
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον πρόεδρο της ομοσπονδίας κ. Γιάννη Νούλη καθώς και όλα τα μέλη του Δ.Σ της ομοσπονδίας για την τιμή που μου έκαναν και την δυνατότητα που μου έδωσαν να πω δυο λόγια για τον φίλο Γιώργο Κοκόζηλα.
Οι περισσότεροι από το σημερινό ακροατήριο γνωρίζουν τον Γιώργο Κοκόζηλα τα τελευταία 10 χρόνια μέσα από την πλούσια σε επιτεύγματα δραστηριοποίησή του στην ομοσπονδία των Σερραϊκών πολιτιστικών συλλόγων με έδρα την Θεσσαλονίκη.
Κατά συνέπεια ίσως δεν γνωρίζουν τη ζωή ,τη δράση και τη συμβολή του στον πολιτιστικό τομέα και στην κοινωνία γενικότερα στα προηγούμενα χρόνια.
Ως Νιγριτινός , συντοπίτης του, παρακολουθώ την πορεία του από το 1967 καθ ότι ήταν συνομήλικος και φίλος του πατέρα μου.
Ο Γιώργο Κοκόζηλα πίστευε και διακήρυττε σ’ όλους τους τόνους ότι τα πολιτιστικά ιδεώδη είναι η γόνιμη δύναμη η οποία συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον του τόπου μας .
Στην διαδρομή του Γιώργου Κοκόζηλα στον πολιτιστικό και εθελοντικό τομέα ταιριάζει απόλυτα ο προσωπικός βιωματικός ,υπέροχος λόγος του Γ Σεφέρη στις «δοκιμές του». Γράφει λοιπόν:
«και η προσωπική μου εμπειρία μου δείχνει πως το πράγμα που με βοήθησε, περισσότερο από κάθε άλλο ,δεν ήταν οι αφηρημένοι στοχασμοί ενός διανοούμενου ,αλλά η πίστη και η προσήλωση μου σ έναν κόσμο ζωντανών και περασμένων ανθρώπων. στα έργα τους ,στις φωνές τους ,στο ρυθμό τους ,στη δροσιά τους ….
Αυτός ο κόσμος, μ’ έκανε να νιώσω , πως ο άνθρωπος έχει ρίζες , κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά , όπως όταν τον ακρωτηριάζουν».
Λόγος λιτός ,περιεκτικός ,ουσιώδης αντιπροσωπεύει την προσπάθεια του Γιώργου Κοκόζηλα που από μικρό παιδί αγωνίζεται για την διάσωση της πολιτισμικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς.
Την ενεργητικότητα που επέδειξε στην ομοσπονδία την έχει επιδείξει σ όλα τα στάδια της ζωής του. Απλά αυτή ήταν κάθε φορά διαφορετική ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες με τους οικογενειακούς προσανατολισμούς κ.τ.λ
Πολλά από τα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας του όπως το τοπικιστικό πάθος, η αγωνιστικότητα, το πνεύμα συνεργασίας, η ελευθερία, η ευρύτητα πνεύματος , η αγάπη για τον συνάνθρωπο διαμορφώθηκαν στην παιδική του ηλικία.
Όταν παράτησε το σχολείο με πολλούς άλλους συμμαθητές του για να βγουν στο βουνό για αντίσταση, όταν με κίνδυνο της ζωής του παρακάμπτοντας την γερμανική περίπολο απέσπασε μαζί με άλλους συνεργούς τον πολύγραφο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης για τις ανάγκες της αντίστασης, όταν έσχιζαν με άλλους συμμαθητές του τις προπαγανδιστικές αφίσες των Γερμανών. Μια πράξη η οποία προκάλεσε το κλείσιμο του γυμνασίου Νιγρίτας εκ μέρους των καθηγητών, διότι οι Γερμανοί θεωρούσαν υπευθύνους τους καθηγητές για την συμπεριφορά των μαθητών τους και απείλησαν την ζωή τους σε τυχόν επανάληψη παρόμοιων γεγονότων.
Τα περιστατικά αυτά είναι καταγεγραμμένα στο βιβλίο του Παύλου Τσακιρίδη και Χρυσάνθης Σταμπουλή που αναφέρεται στην ιστορία του γυμνασίου Νιγρίτας 1921-1944
Στο βιβλίο που έχει τίτλο « η γιαγιά μας η αντάρτισσα» που το έγραψε μία συναγωνίστρια του Γιώργου Κοκόζηλα η Φωτεινή ΔΟούζη, βρίσκουμε πολλά ενδιαφέροντα.
Γράφει η Φωτεινή Δούζη. «Ήταν χειμώνας του 1943. Καθώς ανεβαίναμε για την συνδιάσκεψη στο Καστανοχώρι σταματώ απότομα σ ένα σκοπό, ψηλό, αδύνατο, τον κοιτάζω προσεχτικά ,με κοιτάζει και αυτός και χαμογελά. Με γνώρισε, μα δεν μιλά. Απίστευτο, λέω μέσα μου, δεν μπορεί ,δεν είναι δυνατόν . Και αυτός εδώ; Πότε; Πώς; Ήταν ο Γραμμένος Καραμανλής αδελφός του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ήταν τότε μαθητής του Γυμνασίου Νιγρίτας
Σ’ άλλο σημείο του βιβλίου διαβάζουμε . Πολλοί από μας δουλεύαμε επαγγελματικά.
Αυτό σήμαινε δουλειά από το πρωί ως το βράδυ και πολλές φορές μεγάλα ξενύχτια.
Τέτοια επαγγελματικά στελέχη της ΕΠΟΝ από την επαρχία μας και από άλλα μέρη που δρούσαν όμως στο ίδιο χώρο ήταν. Αναφέρει 25 ονόματα και ανάμεσα σ αυτά βέβαια και το όνομα του Γιώργου Κοκόζηλα.
Σε ηλικία 29 χρονών εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη μαζί με άλλους Νιγριτινούς πρωτοστάτησε για την δημιουργία του συλλόγου Νιγριτινών Θεσσαλονίκης το 1955.
Η ιδέα για την ίδρυση της Ομοσπονδίας υπήρχε από το 1975. Ο Γιώργος Κοκόζηλα με δύο –τρεις άλλους ρομαντικούς πίστευε ότι ένας τέτοιος φορέας θα έπαιζε ρόλο συντονιστή σε μια συλλογική προσπάθεια προβολής των επιδιώξεων των συλλόγων και θα τους αναβάθμιζε.
27& 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1993, ο Γιώργος Κοκόζηλα ως πρόεδρος του συλλόγου Νιγριτινών Θεσσαλονίκης και η γενέτειρά του η Νιγρίτα έζησαν μεγάλες στιγμές. Πραγματοποιήθηκε από τον ΔΗΜΟ ΝΙΓΡΙΤΑΣ το Α’ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ «Η ΝΙΓΡΙΤΑ Η ΒΙΣΑΛΤΙΑ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» που ήταν δικιά του έμπνευση.
Το 1996 διοργανώθηκε από το δήμο Νιγρίτας σε συνεργασία με τους συλλόγους Νιγριτινών Θεσσαλονίκης και Αθηνών το Β’ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ . Στο Α ΣΥΜΠΟΣΙΟ συμμετείχαν 20 εισηγητές και στο Β 40.
Πρωταρχικός στόχος που τέθηκε ήταν η ενίσχυση της τοπικής ταυτότητας του Νιγριτινού και Βισαλτινού γενικότερα όπου και αν αυτός βρίσκεται και η οργανική και ιστορική σύνδεση με τον τόπο καταγωγής του. Η σημασία των δύο επιστημονικών συμποσίων είναι τεράστια για την περιοχή της Νιγρίτας, διότι η τοπική ιστορία και η τοπική αυτογνωσία αποτελούν για όλους μας σημείο αναφοράς για την περαιτέρω πορεία μας.
Το 1997 το όνειρο πολλών ετών έγινε πραγματικότητα. Εγκρίθηκε το καταστατικό της ομοσπονδίας και το 1999 απέκτησε την νομική μορφή της.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα σχεδόν 10 χρόνια μετά είναι εάν ήταν απαραίτητη η ίδρυση της ομοσπονδίας .
Η δική μου άποψη είναι ότι με τις πολυεπίπεδες δραστηριότητες που ανέπτυξαν οι άνθρωποι της ομοσπονδίας όπως :
-διοργάνωση αναπτυξιακού –πολιτιστικού συνεδρίου
-αναγνώριση-βράβευση προσπάθειας αθλητών
-εμφάνισης και επίδειξης της δουλειάς των συλλόγων μελών
-έκδοση βιβλίου με την καταγραφή της μουσικής παράδοσης
-σύσφιξη των σχέσεων των μελών με την διοργάνωση εκδρομών και συνεστιάσεων και πολλών άλλων
απέδειξαν ότι ήταν πράγματι απαραίτητη και αποτελεί μια ΔΙΚΑΙΩΣΗ για τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΟΚΟΖΗΛΑ και τους φίλους του που αγωνίσθηκαν με πάθος για την ίδρυσή της .
Εύχομαι στον φίλο ΓΙΑΝΝΗ ΝΟΥΛΗ πρόεδρο της ομοσπονδίας και στους συνεργάτες του στο Δ.Σ να έχουν ανάλογες επιτυχίες.
Στη Νιγρίτα, με τους Αδάμ Σταμπουλή, Γιάννη Νούλη, π. Γεώργιο Κελεμπέκη, Δημήτρη Δάπη και Αλεξ. Τσελεπή